Bahis oynayan hakemleri yalnızca “bireysel suçlu” olarak görmek, büyük resmi gözden kaçırmak oluyor. Bu isimler, kumar ve bahis kültürünün toplumun her katmanına sirayet ettiği bir düzenin parçası.
Geçtiğimiz günlerde Türk futbolunda yankı uyandıran bir skandal patlak verdi.
Türkiye Futbol Federasyonu, bahis oynadığı belirlenen 152 hakemi Profesyonel Futbol Disiplin Kurulu’na (PFDK) sevk etti.
Disipline gönderilen isimler arasında üst klasman hakemlerinden Egemen Artun, Mehmet Ali Özer, Melih Kurt, Muhammed Selim Özbek, Seyfettin Alper Yılmaz, Yunus Dursun ve Zorbay Küçük de bulunuyor.
Sağlıklı yaşam ve dostluk üzerine kurulu olması gereken spor, bugün devasa bir endüstriye dönüşmüş durumda. Bu dönüşüm, beraberinde yalnızca rekor gelirleri değil, aynı zamanda etik sorunları da getiriyor.
Milyonlarca dolar kazanan sporcuların parıltılı dünyası bir yanda dururken toplumun çok büyük bir kesimi de bu endüstriyi izleyici ve taraftar olarak besliyor. Çürüme ise tam da kazanç noktasında başlıyor. Sporcuların milyonlar kazandığı bir düzende, hakemlerin bahis yoluyla gelir elde etmeye yönelmesi, bu çürümenin en somut göstergesi.
Bahis skandalları bir yanda dururken diğer taraftan bazı hakemler için hakaret davaları bile artık ek bir gelir kapısına dönüşmüş durumda. Kötü yönetilen bir maçtan sonra gelen tepkilerin bile ekonomik karşılığı olması, sistemin işlediğini açıkça gösteriyor. Ancak bu tablo yalnızca bireysel yozlaşmanın değil, sistemin bütünüyle bir çıkar ağına dönüşmesinin sonucu.
Kumar ve bahis yayılıyor
Türkiye’de kumar ve bahis sektörü, son yıllarda hızla büyüyen bir endüstri haline gelmiş durumda. Devletin buradaki rolü ise çoğu zaman yalnızca ‘ihale dağıtan’ ve ‘izin veren’ konumunda. Demirören’e satılan Milli Piyango dahil yasal platformlar üzerinden oynanan bahis oyunları, geleneksel kumarhanelerdeki “slot”, “rulet” ve “tombala” gibi oyunların dijital versiyonlarıyla iç içe geçmiş durumda.
Ayrıca futbol başta olmak üzere pek çok spor dalında yapılan bahisler, agresif reklam kampanyaları ve “bonus” vaatleriyle sürekli olarak teşvik ediliyor. Dolayısıyla bugün bahis oynayan hakemleri yalnızca “bireysel suçlu” olarak görmek, büyük resmi gözden kaçırmak oluyor. Bu isimler, kumar ve bahis kültürünün toplumun her katmanına sirayet ettiği bir düzenin parçası.
Tek kazanan kasa
Adil gelir dağılımının bozulduğu, yoksulluğun derinleştiği ülkemizde milyonlarca insan, kurtuluşu bahis ve şans oyunlarında arıyor. Fakat bu sistemin kazananı her zaman kasa oluyor. Yani yasal bahis operatörlerinden illegal çetelere, etik değerleri hiçe sayan spor yöneticilerinden “iş insanı” kisvesi altındaki kumar ağlarına kadar bu düzenin tek kazananı, bu çürümeden beslenenler.
Bu tabloyu değiştirmek, ancak sporun yeniden özüne dönmesiyle mümkün. Spor, yeniden gençlerin tutkusunu besleyen, sağlıklı yaşamı simgeleyen bir alan haline gelmeli. Bahis ve kumar ise toplumu sömüren, gençleri çürüten bir bağımlılık olarak görülmeli ve kararlılıkla engellenmeli.
